Caroline maakt het verschil.

Caroline (56) werkte al 15 jaar voor 20 uur per week in de huishoudelijke dienst van de buitenlocatie Dijckhuis van het Parkhuis. Als het druk was in de zorg hielp ze daar ook graag een handje mee. Ze had het goed naar haar zin, deed werk dat bij haar paste en had dat nog jaren kunnen volhouden. Toen het door omstandigheden nodig werd om meer uren te werken, adviseerde haar leidinggevende om de sprong te wagen en te starten met het versnelde opleidingsprogramma voor Verzorgende IG. En dat bracht haar meer dan ze zelf had verwacht.

Caroline startte op 1 april met de opleiding. “De eerste weken waren zwaar, want je krijgt zoveel informatie die je allemaal moet verwerken. Het werken met computersystemen was ook echt wennen, want het was 32 jaar geleden dat ik voor het laatst naar school ging. Gelukkig kon mijn dochter me daarbij goed helpen. Inmiddels heb ik dat onder de knie, en mijn balans gevonden. Onze klas bestaat uit een hele leuke groep met gemotiveerde zij-instromers, en ik voel me daar erg op mijn gemak. De dynamiek is goed want iedereen gaat voor hetzelfde doel. Het leren en huiswerk maken kost wel tijd. Dat is voor mij geen probleem, want ik heb grote kinderen en kan mijn tijd zelf indelen. Voor moeders met kleine kinderen kan dat lastiger zijn. Maar de docenten houden goed in de gaten of niemand vast- of achterloopt, en bieden hulp als dat nodig is.”

Overstap

Caroline vertelt dat ze eigenlijk vroeger al de zorg in wilde, maar haar vader haar dat afraadde vanwege de lange dagen en het lage salaris. Ze werd secretaresse bij de medische dienst van het UWV, en zorgde daarna thuis voor haar kinderen. Toen ze weer buitenshuis wilde werken, zocht ze toch weer de zorgsector op en kwam ze uiteindelijk terecht bij het Dijckhuis. “Vanuit mijn werk in de huishoudelijke dienst kende ik alle bewoners al. Hoewel ze allemaal positief reageerden op mijn overstap, merk ik dat ze nu toch anders tegen mij aankijken. Voorheen was ik de uitlaatklep van wie niets hoefde. Nu krijg ik regelmatig een weerwoord als ik ze bijvoorbeeld op tijd uit bed probeer te krijgen. Die weerstand kan ik meestal opvangen met een grapje, want ik vind het belangrijk om positief te blijven. Als het echt niet lukt, vraag ik er een collega bij.”

Extraatje

Hard werken heeft Caroline altijd al gedaan. “Ik hield in de huishouding ook al van aanpakken. De bewoners goed verzorgen, hun kamers opruimen, bedden verschonen, en zorgen dat de huiskamer netjes is. Dat hou ik er nu ook in. Die zorgtaken zijn een extraatje waar ik heel blij mee ben. Het is zo leuk om steeds iets nieuws te leren en dat toe te passen in je werk. Ik mag nu zelfstandig controles doen. Ook kijk ik ernaar uit dat ik straks de verpleegtechnische handelingen mag verrichten.”

Doorgaan

Binnenkort gaat Caroline op voor haar eerste examen, als tweede leerling in haar groep. “Dat vind ik best spannend, maar ook heel leuk. Ik ben sowieso wel van het doorgaan, dus die opleiding komt vast goed. Als alles volgens planning gaat, ben ik klaar in december 2024. Volgens mijn collega’s ben ik ook geschikt voor de opleiding tot zorgcoördinator, omdat ik gestructureerd en punctueel ben. Maar dat weet ik nog niet hoor.” Caroline spoort wel anderen aan om ook te kiezen voor de zij-instromersopleiding: “Gewoon doen. Het is hartstikke leuk. Het is een kwestie van schouders eronder, en zorgen dat je bijblijft. Ik heb er geen seconde spijt van gehad.”